Tajemnica morskiej latarni

Znakomita wręcz historia pokazująca, że miłość jest naszym fundamentem. Jeżeli w życiu oprzemy się na czymkolwiek innym niż miłość nasze życie runie.

Znakomita wręcz historia pokazująca, że miłość jest naszym fundamentem. Jeżeli w życiu oprzemy się na czymkolwiek innym niż miłość nasze życie runie.

Ta historia jak dla mnie jest dosyć głupia. Bohaterka też. Część nadprzyrodzona bezsensowna, niepotrzebna.
Mentalność ludzi rodem z lat 70, 80 na pewno nie 21. wiek, więc wspomniane czasem smartfony i ipody wywołują szok.
Nikomu nie polecam.

Ta historia jak dla mnie jest dosyć głupia. Bohaterka też. Część nadprzyrodzona bezsensowna, niepotrzebna.
Mentalność ludzi rodem z lat 70, 80 na pewno nie 21. wiek, więc wspomniane czasem smartfony i ipody wywołują szok.
Nikomu nie polecam.

Niezwykle przyjemna historia. Pełna miłości i uczuć. Przez chwilę bałam się że będzie mocno odrealniona, ale wyszło nieźle. Polecam

Niezwykle przyjemna historia. Pełna miłości i uczuć. Przez chwilę bałam się że będzie mocno odrealniona, ale wyszło nieźle. Polecam

Trochę infantylne to wszystko. Główna bohaterka zostawia paskudną rodzinę i narzeczonego w Londynie, wyjeżdża do Irlandii, gdzie zamieszkuje u nieznanej ciotki. Niby pisze książkę, ale nie napisała ani słowa, zakochuje się w tajemniczym mężczyźnie, który jak rycerz na koniu pojawia się w odpowiednim miejscu i czasie. Bohaterka niby ma 33 lata, ale żyje i zachowuje się jak nastolatka.
Spodziewałam się czytadła, ale lekkiego i miłego. Tu za dużo mi zgrzytało.

Trochę infantylne to wszystko. Główna bohaterka zostawia paskudną rodzinę i narzeczonego w Londynie, wyjeżdża do Irlandii, gdzie zamieszkuje u nieznanej ciotki. Niby pisze książkę, ale nie napisała ani słowa, zakochuje się w tajemniczym mężczyźnie, który jak rycerz na koniu pojawia się w odpowiednim miejscu i czasie. Bohaterka niby ma 33 lata, ale żyje i zachowuje się jak...

To kolejna powieść Montefiore, w której dochodząc do połowy książki tracę zainteresowanie, gdyż losy bohaterów stają się oczywiste. Treść przepleciona niewiele wnoszącymi dialogami. Ostatecznie sprawdzam swoje przypuszczenia spoglądając w ostatnie rozdziały i okazuje się, że moje domysły były słuszne.

To kolejna powieść Montefiore, w której dochodząc do połowy książki tracę zainteresowanie, gdyż losy bohaterów stają się oczywiste. Treść przepleciona niewiele wnoszącymi dialogami. Ostatecznie sprawdzam swoje przypuszczenia spoglądając w ostatnie rozdziały i okazuje się, że moje domysły były słuszne.

Troszkę zbyt oczywista fabuła.

Troszkę zbyt oczywista fabuła.

Od saaaamego początku Conor nie podobał mi się. Nie jestem fanką jego związku z Elen i uważam, że nie pasują do siebie. Miłość między kochankami w tej książce wydaje się być płytka, jednak miłość rodzinna została przedstawiona bardzo dobrze.
Historia była dosyć ciekawa, podobał mi się motyw duchów.
Miałam dużą nadzieję, że Conor zabił swoją żonę, ale jak się okazało, jej śmierć była nie zbyt ekscytująca i tajemnicza.
Raczej nie polecę tej książki każdemu, ale była w porządku.

Od saaaamego początku Conor nie podobał mi się. Nie jestem fanką jego związku z Elen i uważam, że nie pasują do siebie. Miłość między kochankami w tej książce wydaje się być płytka, jednak miłość rodzinna została przedstawiona bardzo dobrze.
Historia była dosyć ciekawa, podobał mi się motyw duchów.
Miałam dużą nadzieję, że Conor zabił swoją żonę, ale jak się okazało, jej...

Wspaniała, wzruszająca i wciągająca historia napisana pięknym językiem. Polecam.

Wspaniała, wzruszająca i wciągająca historia napisana pięknym językiem. Polecam.

Blog o książkach | BookaLove

To moje pierwsze spotkanie z autorką…i chyba ostatnie. Nie pamiętam już kiedy czytałam tak słabą powieść. Miałam wrażenie jakbym czytała debiut…naprawdę niskich lotów.

Fabuła, wątki, historia, bohaterowie - wszystko to w mojej ocenie nijakie, przewidywalne, płaskie.

Brak tu tajemnicy do odkrycia, o której mowa w tytule, akcji, intrygujących momentów. Główna bohaterka to młoda, infantylna kobieta, określająca się jako pisarka (a to ostatnia rzecz jaką robi) wychodzi na spacer i wpada na miłość swojego życia…acha. Do tego wątek ducha, który na końcu powieści jest w moim odczuciu kuriozalny.

I dodatkowo coś, czego bardzo nie lubię i co mnie niesamowicie irytuje, to ogromna ilość literówek 😵‍💫

Nie, nie, nie. Niestety, tej książce mówię zdecydowanie nie. Chociaż trzeba jej jedno oddać - ma ładną okładkę 😉

Blog o książkach | BookaLove

To moje pierwsze spotkanie z autorką…i chyba ostatnie. Nie pamiętam już kiedy czytałam tak słabą powieść. Miałam wrażenie jakbym czytała debiut…naprawdę niskich lotów.

Fabuła, wątki, historia, bohaterowie - wszystko to w mojej ocenie nijakie, przewidywalne, płaskie.

Brak tu tajemnicy do odkrycia, o której mowa w tytule, akcji, intrygujących...

Jestem fanką piórka Lucindy Riley. Bardzo lubię jej książki, które najczęściej towarzyszą mi w postaci audio. Odprężam się przy nich. To moje pierwsze spotkanie z Sante Montefiorie i bardzo mi się podobała historia, styl pisania.

Jestem fanką piórka Lucindy Riley. Bardzo lubię jej książki, które najczęściej towarzyszą mi w postaci audio. Odprężam się przy nich. To moje pierwsze spotkanie z Sante Montefiorie i bardzo mi się podobała historia, styl pisania.